Swojego cierpienia często nie chcą okazywać na zewnątrz. Pytani o przyczyny swego stanu tłumaczą się pracą, nauką czy brakiem czasu, w głębi serca wiedząc, że to tylko wymówka. Są już po trzydziestce, często dobrze wykształceni, mają pracę i stabilizację finansową. Jednak to czego pragną najbardziej - miłość - ciągle nie przychodzi. więcej
W tym roku postanowiliśmy zaprezentować niezwykłą postać świętego Jana Bosko. Przedstawienie nosi tytuł :,,Król Łobuzów czyli rzecz o Świętym Janie Bosko”. Był człowiekiem, który w sposób otwarty i bezpośredni potrafił z odwagą zawalczyć o szacunek dla innych ludzi. Nikogo nie odtrącał, lecz zatracał swoje życie dla innych ludzi, którym chciał w różnoraki sposób pomóc.
Okres wystawiania sztuk stanowi dla naszych gości okazję do zobaczenia przynajmniej części naszego budynku seminaryjnego. Stąd pragniemy, aby każdy z naszych widzów bez względu na wiek mógł czymś się zainteresować, zaciekawić. Wprowadziliśmy, zatem elementy poważne, wymagające skupienia, refleksji i rozweselające, zabawne.
Patronat honorowy nad spektaklem sprawuje Jego Eminencja Ksiądz Arcybiskup Henryk Hoser, SAC.
Premiera: 8 grudnia 2011. Informacje pod numerem tel. 22 676-53-40 oraz http://www.wsddwp.pl/
Serdecznie zapraszamy
Szczęść Boże.
Alumni III roku.
Życiorys św. Jana Bosko
Święty Jan Bosko (Don Bosco) urodził się 16 sierpnia 1815 r.
w Becchi - w północnych Włoszech (Obecna nazwa tej miejscowości to -
Castelnuovo Don Bosco). Gdy miał zaledwie 2 lata zmarł jego ojciec -
Franciszek. Wówczas ciężar wychowania i utrzymania całej rodziny spoczął na
wdowie - Małgorzacie, która także w ostatnich latach swego życia była pierwszym
pomocnikiem w pracy ks. Bosko. Jan Bosko jako kilkuletni chłopiec, widząc jak
wielkim powodzeniem cieszą się przygodni kuglarze i cyrkowcy, za pozwoleniem
swej matki zaczął ich naśladować. W ten sposób zbierał mieszkańców swojego osiedla
i zabawiał ich w niedziele i święta, przeplatając popisy modlitwą, pobożnym
śpiewem i "kazaniem", które było powtórzeniem wcześniej usłyszanego w kościele.
Pierwszą Komunię św. przyjął, gdy miał 11 lat. Dopiero w wieku 14 lat rozpoczął naukę u pewnego kapłana. Po przerwie spowodowanej
śmiercią tego księdza, ukończył szkołę podstawową i średnią pracując na swoje
utrzymanie. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Turynie, gdzie 5 czerwca 1841
roku przyjął święcenia kapłańskie.
Za radą św. Józefa Cafasso wstąpił do Konwiktu w celu
pogłębiania swojej wiary i wiedzy. Szybko jednak rozpoczął działalność
polegającą na niesieniu wszechstronnej pomocy młodzieży, która wówczas bardzo
licznie napływała do szybko rozwijającego się miasta, by szukać środków na
utrzymanie. Jako datę rozpoczęcia przez ks. Bosko pracy z młodzieżą, która
wkrótce przerodziła się w wielkie dzieło, przyjmuje się dzień 8.12.1841 r. -
święto Niepokalanej. Ponieważ ciągle przybywało tych, którym potrzebna była
pomoc włącznie z udzieleniem dachu nad głową, ks. Bosko zaczął organizować
specjalne domy. Tak powstawały oratoria i szkoły. Dla zapewnienia lepszej
opieki i w celu rozszerzania dzieła, założył Towarzystwo św. Franciszka
Salezego (1859) i zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (1872).
Jednak praca nad opuszczoną młodzieżą nie wyczerpała
zapału apostolskiego tego świętego. Otwierając nowe placówki w Europie wysyłał
jednocześnie swoich duchowych synów na misje do Ameryki Południowej. Dzisiaj
salezjanie pracują na wszystkich kontynentach.
Bardzo ważnym dziedzictwem ks. Bosko jest wypracowana
i wypraktykowana przez niego metoda wychowawcza zwana "systemem
prewencyjnym". Między innymi polega ona na akcentowaniu takich wartości
jak: religia, miłość i rozum oraz na ciągłej asystencji przy młodzieży. Dla
współczesnych ks. Bosko, było to nowością nie od razu znajdującą zwolenników. A i dziś nie jest ta metoda łatwą w praktykowaniu.
Zdając sobie sprawę, jak wielki wpływ wywiera prasa, św. Jan
Bosko wolny czas poświęcał także pracy pisarsko-wydawniczej. Od 1861 roku
posiadał własną drukarnię. Od 1877 wydawał dla wszystkich swoich przyjaciół
miesięcznik - Biuletyn Salezjański, który ukazuje się po dziś dzień. Wszystkie
pisma, wydane jego staraniem osiągnęły liczbę 1174 pozycji.
Zmarł 31 stycznia 1888 roku pozostawiając umocnione już
zgromadzenia. Beatyfikowany 1929 r. Kanonizowany 1 kwietnia 1934 r.